🐾 Ιστορία 2 — Η Μυστική Αποστολή της Λιμνούλας

Ένα πρωινό, ο Τιμόθεος ο τίγρης ξύπνησε με έναν παράξενο ήχο. Δεν ήταν τα πουλιά… ούτε ο πίθηκος που συνήθως τραγουδούσε. Ήταν ένα πλαφ! πλαφ! σαν κάποιος να έριχνε νερό.

Έτρεξε στη λιμνούλα και βρήκε τον σοφό ελέφαντα Ερμή να κοιτάζει το νερό κρατώντας τη μαγκούρα του.

«Ερμή, τι συμβαίνει;» ρώτησε λαχανιασμένος ο Τιμόθεος.

Ο Ερμής έσκυψε και ψιθύρισε:

«Τα ψαράκια… σήμερα δεν χορεύουν. Κάτι τα ανησυχεί.»

Πράγματι! Αντί να κάνουν κύκλους και να λάμπουν, τα ψαράκια κολυμπούσαν γρήγορα πέρα-δώθε, σαν να ζητούσαν βοήθεια.

Τότε εμφανίστηκαν και οι άλλοι φίλοι: το ελαφάκι, η χελώνα, οι παπαγάλοι και ο πίθηκος που προσγειώθηκε δίπλα τους με ένα πλαφ.

«Τι έχουμε;» είπε ο πίθηκος τρίβοντας τα χέρια του.

Ο Ερμής σήκωσε τη μαγκούρα του και την έδειξε προς το δάσος.

«Από εκεί, παιδιά… έρχεται ένας περίεργος ήχος. Σαν νερό που τρέχει. Πρέπει να το εξερευνήσουμε.»

Ο Τιμόθεος κούνησε την ουρά του ενθουσιασμένος.

«Ωραία! Πάμε σε αποστολή!»

Όλοι ξεκίνησαν μαζί μέσα από τα δέντρα. Περπάτησαν, σκαρφάλωσαν, πέρασαν πάνω από κορμούς και κάτω από κλαδιά. Όσο προχωρούσαν, ο ήχος του νερού γινόταν πιο δυνατός.

Ξαφνικά, έφτασαν σε ένα σημείο όπου το χώμα ήταν βρεγμένο… και υπήρχε ένα μικρό ρυάκι που πριν από λίγες μέρες δεν υπήρχε!

«Μα… από πού εμφανίστηκε;» αναρωτήθηκε το ελαφάκι.

Ο Ερμής κάρφωσε τη μαγκούρα του στο χώμα.

«Αυτό το ρυάκι έχει αλλάξει πορεία. Ίσως κάτι στο δάσος να έφραξε την παλιά του διαδρομή.»

Ο Τιμόθεος πήρε πρωτοβουλία:

«Αν το ρυάκι έχει αλλάξει δρόμο, τότε ίσως παίρνει νερό από τη λιμνούλα μας! Πρέπει να βρούμε την αρχή του.»

Μετά από λίγο περπάτημα, βρήκαν την αιτία: ένα μεγάλο δέντρο είχε πέσει και είχε φράξει το παλιό ρέμα. Το νερό είχε αναγκαστεί να αλλάξει πορεία.

«Α, γι' αυτό αναστατώθηκαν τα ψαράκια!» είπε ο πίθηκος κουνώντας την ουρά του. «Η λιμνούλα μας χάνει νερό!»

Ο Ερμής έγειρε μπροστά.

«Λοιπόν, φίλοι μου… χρειαζόμαστε σχέδιο. Εγώ θα μετακινήσω τον κορμό με τη βοήθεια της μαγκούρας μου, αλλά θέλω όλοι να με βοηθήσετε.»

Και τότε έγινε το πιο όμορφο πράγμα στο δάσος:

• Οι παπαγάλοι πέταξαν και τράβηξαν κλαδιά ψηλά.
• Η χελώνα έσπρωξε μικρά πετραδάκια μακριά.
• Το ελαφάκι καθάρισε το χώμα με τα πόδια του.
• Ο πίθηκος κρεμάστηκε από πάνω και έδινε οδηγίες… με πολύ ενθουσιασμό!
• Ο Τιμόθεος έσπρωξε τον κορμό με όλες του τις δυνάμεις.

Ο Ερμής, δυνατός όπως πάντα, στήριξε τη μαγκούρα του στο έδαφος και με μία μεγάλη κίνηση τούπωσε τον κορμό στο πλάι.

Το νερό άρχισε να τρέχει και πάλι στην παλιά του πορεία!

Όταν επέστρεψαν στη λιμνούλα, τα ψαράκια χόρευαν ξανά χαρούμενα. Έκαναν κύκλους, έβγαζαν μικρές φυσαλίδες και ανέβαιναν στην επιφάνεια σαν να έλεγαν «ευχαριστώ».

Ο Τιμόθεος χαμογέλασε.

«Τα καταφέραμε όλοι μαζί!»

Ο Ερμής ακούμπησε την μαγκούρα στον ώμο του.

«Να θυμάστε κάτι, μικροί μου φίλοι… όταν συνεργάζονται τα ζώα του δάσους, τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει.»

Τα ζώα κάθισαν γύρω από τη λιμνούλα, χαζεύοντας τα ψαράκια που λαμπύριζαν στο φως.

Και έτσι, η μέρα τελείωσε ειρηνικά, με όλα τα ζώα ενωμένα — γιατί η δύναμη της παρέας είναι η πιο μεγάλη μαγεία στο δάσος.